شناخت فتنه

این نسخه از متن آزمایشی است

معنای فتنه
(فَتَنَ- فِتَنهُ) فلاناً: فلانی را گمراه کرد، او را آزمایش کرد.
فتنه در لغت به معنای گمراه کردن، اختلاف کردن مردم در رأی و تدبیر و اختلاف در آرا آمده است؛ این کلمه به معانی لازم و متعدی به کار رفته است.
همچنین فتنه به معنای امتحان است و اصل آن گداختن طلا در آتش است تا خالص آن از ناخالص آشکار شود.

شناخت، ریشه و علل  گسترش فتنه‌‌ها
در این قسمت از نوشتار به شناخت، علل و ریشه فتنه، از زبان درربار امام علی(ع) می‌پردازیم:
الف) امام علی(ع) در خطبه 50 نهج البلاغه می‌فرماید:
“انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع و احکام تتبدع یخالف فیها کتاب الله و یتولی علیها رجال رجالا علی غیردین الله نهج البلاغه، خطبه ؛ همانا ابتدای بروز آشوب‌‌ها و فتنه‌‌ها هواها است که مورد تبعیت قرار می‌گیرند و احکامی است که بدعت گذاشته می‌شوند. دراین فتنه‌‌ها با کتاب خدا مخالفت می‌شود و مردانی از مردان دیگر بر مبنایی غیر از دین خدا تبعیت می‌کنند.”